SİNETAYFA

Güney Kore'nin en büyük film festivali olan Busan Uluslararası Film Festivali'nin kurucusu Kim Dong-ho'nun yaşamına odaklanan bir film. Kim Dong-ho'nun memurluktan, sansür kurulu üyeliğine, oradan da Busan Uluslararası Film Festivali'ni kuruşuna kadar uzanan süreci izliyoruz film boyunca. Filmi izlerken ister istemez hep İstanbul Uluslararası Film Festivali ile kıyasladım. Bizim festivalimiz nasıl kurulmuştu? Busan mı büyüktü, biz mi daha büyüktük? Filmi izledikten sonra Gemini'ye "Hangisi daha büyük?" diye sordum. "Busan daha büyük." diye cevap verdi. "E biz daha eskiyiz ama!" dedim ben de. O da "Eski olmak, büyük olmanın tek kriteri değildir." dedi. Biraz canım sıkıldı tabii bu cevaplar karşısında. Ne de olsa İstanbul FF, 80'lerin başında kurulmuş, temelleri ise 70'lerde atılmış köklü bir festivaldi. Hâlbuki Busan FF 1996'da kurulmuştu. Nispeten genç bir festivaldi. Sonradan çıkan boynuz maalesef kulağı yine geçmişti. İşte bu duygular içinde filmi bitirdim. Bir gün İstanbul FF'nin kuruluşunu anlatan bir belgesel de izleriz belki. Bizim festivalin de anlatacak çok hikâyesi var.

Commander Dragonlord yazdı: 01 May 2025

Bu kısmı sonradan eklemişsin sanırım, şimdi gördüm!

Malum, denisilin filmleri herkesten önce izlemesiyle nam salmış biri. Hazır ondan önce bir film izlemeyi başarmışken bunu köpüklü şampanya eşliğinde kutlayayım dedim. @svsknr @denisilin

Commander Dragonlord yazdı: 10 May 2025 Malum, denisilin filmleri herkesten önce izlemesiyle nam salmış biri. Hazır ondan önce bir film izlemeyi başarmışken bunu köpüklü şampanya eşliğinde kutlayayım dedim. @svsknr @denisilin

Bravooooo:) efendim artık çok öyle olmuyor, sıramızı gençlere bıraktık…

Fransız polisiye, suç aksiyonu… Serinin tamamı iyi

Mahkeme, taciz, kadın ve iş hakları üstüne efsane kadro ve harika bir film!

Muazzam hayal kırıklığı desem, çok uzatmadan…

Klostrofobik çekim stiliyle, doğal sinematografi kullanımıyla, anlatı ilerledikçe azalmayan gerilimiyle, gergin ve yorucu bir atmosfer yaratan gerçeküstü imgeleriyle ve göz dolduran oyunculuklarıyla yılın korku filmlerinden biri olmaya aday. Filmi birkaç gün önce izlemiştim aslında. O sıralar Türkçe altyazısı yoktu. O yüzden filmi izledikten sonra altyazılarını Türkçe'ye çevireyim dedim. Ama sonra şöyle bir tahminde bulundum: "Bu film popüler bir filme benziyor. Kesin biri çevirir. En iyisi çevirmeyeyim." Ben tam böyle bir tahminde bulunduktan birkaç saat sonra, vatandaşın biri Türkçe altyazısını opensubtitles'a yüklemesin mi?! Meğerse ne kadar da doğru bir tahminde bulunmuşum. Hayır, yükleyen vatandaşa kesinlikle kızgın değilim, ancak ben çevirmeye başladıktan sonra bir başkası da çevirip yükleseydi işte o zaman biraz kızardım, ama o zaman bile, başkasına değil, kendime kızardım. Popüler bir filme bulaştığım için kendime kızardım. Ben ki kıyılarda köşelerde kalmış filmlerin çevirmeni olarak nam salmışım, ne işim olur Frewaka mrewaka ile?! Popüler film çevirmeye meraklı çevirmenler varsın uğraşsınlar! Aynı anda birkaçı birden çevirip birbirlerini kızdırsınlar! Ben de bu kavgaları uzaktan keyifle izleyeyim. Ne gereği var bu yarışa girmeye? Buradan çıkarılması gereken ders daha da kuytulara, daha da derinlere inmemiz, kimsenin beklemediği, seveni bekleyeni olmayan, o boynu bükük kalmış filmlere el atmamız gerektiği. İşte o kuytularda kavga olmaz, çekişme olmaz, niye benden önce çevirdin, niye benden sonra çevirdin tartışması olmaz. Oralar bir sükûnet mekânıdır. Kavgalardan uzakta...

Kate hatun ve soğuk manzaralar ile izlenir bir tv filmi…

Filmi az önce izledim. Aslında bu ikinci izleyişim. Silmezden evvel bir daha izleyeyim dedim. Bu film 2023'te Cannes'te Altın Palmiye için yarışmış ama alamamış ama bu o kadar önemli değil, çünkü Altın Palmiye ödülüne aday olmak bile başlı başına bir onurdur. Eleştirmenler ve izleyiciler nedense filme burun kıvırmış ama ben beğendim. Böyle ayakları yere basan, sokağın kirini, tozunu, toprağını üstünde barındıran filmleri severim. Steril mekânlarda, fildişi kulelerde geçen filmlerdense, böyle sokağın nabzını tutan filmleri daha çok yeğlerim.