SİNETAYFA

Acının anlamını sorgulayan ve şefkatli olmaktan korkmayan bir film. Kıyametin sadece yıkımı göstermek zorunda olmadığını kanıtlayan bir Danny Boyle destanı.

Tam bir aile filmi… Dedesinin yanında yazı geçirenleri ayrı bir mutlu edecektir! Şarkılar ve görseller şahane…

Üç farklı zaman diliminde yaşayan, üç kadının iç içe geçen hikayeleri ustaca aktarılmış. "Aktarılmış" diyorum ama kaçıncıya izliyorum, o da belli değil. Çok iyi film!

Çok üst düzey değil ama keyifli aksiyonlardan…

Kötü diyemem ama ilk filmin gölgesinde kaldığı da bir gerçek.

Hayatınızda bir kez izleyip, daha sonra hiç hatırlamadığınız filmler vardır. Sonra bir de üzerinizde iz bırakan filmler. Fremont işte bu ikinci kategoriye giriyor. Göçmenlerin ve savaş mağdurlarının duygularını hassas bir şekilde ele alan, duyarlı bir film. Ancak filmin ağır ilerleyen temposu ve basit sadeliğiyle büyüleyen siyah beyaz görüntüleri, kimi seyirciler için zorlayıcı olabilir.

Çok beğendim, bazı duygusal ve sıkıcı anlar olsa da, farklı yapımlardan esintiler hisssettirse bile, kesinlikle etkileyici…

Keyifli bir baba-oğul filmi…

İnsanın açgözlülüğünü ve sonradan görmeliğini, fakir-fukara edebiyatına bağlamamak gerektiği ve bu doyumsuzluğun, insanın özü olduğu üzerine güzel bir film. Hatta, çekimler çok çok iyi...

28 Yıl Sonra; ilk iki filmdeki standart apokaliptik kan - vahşet - dehşet ögelerinin ötesinde insani ögeleri de başarılı şekilde harmanlamış. Film boyunca ana karakterler hakkındaki ön seziyi film sonundaki sürpriz ile bozması, devam edeceği sinyalini veriyor gibi geldi.

Bence izlenilebilir bir film.